Ulica Grunwaldzka to główny trakt spacerowy w Pobierowie. Jest to zarazem najdłuższa ulica w całej gminie Rewal – ma około 3,5 km długości – i cały czas biegnie równolegle do morza. Łączy Pustkowo z terenami po byłej jednostce wojskowej, gdzie niedługo powstanie wielki, prywatny kompleks turystyczny.

Wokół ulicy Grunwaldzkiej kręci się życie codzienne w miejscowości. Kilka lat temu podjęto decyzję, aby fragment ulicy w centralnej części Pobierowa stanowił deptak dla wczasowiczów. W okresie letnim na czaro-czarnym asfalcie pojawiają się liczne kolorowe stragany oraz stoliki dla klientów licznych tutaj restauracji i smażalni.  Ulica tętni życiem! Oprócz sklepów, salonów gier, restauracji i straganów przy ulicy Grunwaldzkiej turysta i mieszkaniec może także odnaleźć aptekę, ośrodek zdrowia czy pocztę, czyli instytucje niezwykle ważne w codziennym funkcjonowaniu.

Spacer ulicą Grunwaldzką daje doskonałą możliwość przyjrzenia się, jak zmieniało się Pobierowo na przestrzeni czasu. Widać tutaj typowe dla PRL-u ośrodki wczasowe budowane z wielkiej płyty czy równie stylowe kawiarnie. Tuż obok można jednak podziwiać nowoczesne hotele, apartamentowce i restauracje przykuwające uwagę przechodniów w dzień i w nocy. Po drodze widać też ośrodek należący do Uniwersytetu Szczecińskiego, który na początku XX wieku zapoczątkował turystyczny boom w Pobierowie. Na początku i końcu ulicy widać charakterystyczne dla tej miejscowości lasy – tak gęste, że z trudem można dostrzec pochowane pośród drzew małe pensjonaty i ośrodki dla tych, którzy cenią sobie wypoczynek w ciszy. W centrum miejscowości ulica jest odsłonięta od drzew, a teren mocno zagospodarowany. Mieszkańcy mówią, że Grunwaldzka jest jak całe Pobierowo – pełna kontrastów i atrakcji dla każdego.

Przecinająca ulicę Grunwaldzką ulica Jana z Kolna łączy dwa ważne punkty Pobierowa. Z jednej strony dworzec autobusowy, z drugiej zjazd na plażę zakończony drewnianym podestem, dzięki któremu z uroków morza mogą skorzystać w Pobierowie także osoby niepełnosprawne.

Niezwykły zegar przy ulicy Mickiewicza jest przykładem na to, ze w prosty sposób można zrobić coś użytecznego, estetyczne a jednocześnie unikatowego.

Na czym polega oryginalność Pobierowskiego zegara? Umieszczono go na niewielkim pagórku usypanym z ziemi. Tarcza nie powstała z drewna ani z metalu, tylko z kilku rzędów kwiatów w różnych kolorach, choć dominują odcienie czerwienie i różu. Gdy kwiaty zakwitną, ogromne wskazówki majestatycznie poruszają się dotykając poszczególnych płatków i uwalniając naturalny, kwiatowy zapach.

U stóp zegara znajduje się napis „Pobierowo”. Uwieczniony na fotografii, stanowi doskonały dowód na to, gdzie danego lata spędzało się wakacje. Nic zatem dziwnego, że każdego dnia niewielki plac przed zegarem jest niemal okupowany przez wczasowiczów chcących zrobić sobie pamiątkowe selfie lub wyregulować zegar w komórce.