Położenie

Gmina Rewal leży w północnej części województwa zachodniopomorskiego. Sąsiaduje z gminami: Karnice i Trzebiatów (powiat gryficki) oraz Dziwnów i Świerzno (powiat kamieński). W skład gminy wchodzi siedem miejscowości: Pobierowo, Pustkowo, Trzęsacz, Rewal, Śliwin, Niechorze, Pogorzelica, stanowiące Wybrzeże Rewalskie.

Jak do nas dojechać

Z południowo – zachodniej części kraju do gminy Rewal prowadzi droga ekspresowa S3 przechodząca później w drogę krajową nr 3. Z Polski centralnej do gminy wiedzie droga krajowa nr 11, a ze wschodniej droga krajowa nr 6. Przez jej terytorium przebiega 13-sto kilometrowy odcinek drogi wojewódzkiej nr 102 łączący Kołobrzeg z Międzyzdrojami. Podróżujący transportem lotniczym mają do dyspozycji oddalony o 78 km Port Lotniczy Szczecin Goleniów obsługujący połączenia zarówno krajowe jak i zagraniczne.

Z lotniska do gminy Rewal dostać się można specjalnymi busami do Szczecina i dalej autobusem lub koleją.

Wszyscy turyści którzy w ten zakątek Polski pragną dostać się pociągiem, zmuszeniu będą w Trzebiatowie lub Gryficach przesiąść się do autobusów które w okresie wakacji kursują niezwykle często. Pomiędzy poszczególnymi miejscowościami gminy Rewal poruszać się można uroczą, zabytkową „Nadmorską Koleją Wąskotorową”.

Powierzchnia

Gmina Rewal obejmuje obszar 4113 ha, w tym 18-to kilometrowy pas wybrzeża Morza Bałtyckiego. W skład gminy wchodzi siedem miejscowości: Pobierowo, Pustkowo, Trzęsacz, Rewal, Śliwin, Niechorze, Pogorzelica, stanowiące Wybrzeże Rewalskie.

Porównując miejscowości można wyróżnić kilka różniących je cech. Biorąc pod uwagę powierzchnie można wyróżnić miejscowości:

• bardzo małe zajmujące do 10% powierzchni ogólnej gminy, są to Pustkowo i Rewal,
• małe zajmujące powierzchnie od 10,1% do 20% powierzchni ogólnej gminy, są to:
  Niechorze, Śliwin i Trzęsacz,
• średnie zajmujące ponad 20,1% powierzchni ogólnej gminy, są to Pobierowo i Pogorzelica.

Warunki klimatyczne

Gmina Rewal leży w strefie klimatu morskiego, który kształtuje się pod wpływem mas powietrza atlantyckiego napływającego z kierunków zachodnich, a bezpośrednio pod wpływem oddziaływania Morza Bałtyckiego. Według podziału na krainy klimatyczne Czesława Koźmińskiego, gmina znajduje się w Krainie II – Pobrzeże Dziwnowsko-Kołobrzeskie. Wpływ morza objawia się wyrównanym profilem termicznym w wyniku jego ochładzającego wpływu w lecie i ocieplającego w zimie oraz większą wilgotnością powietrza. W porównaniu z pozostałą częścią województwa wiosna i lato są tu wyraźnie chłodniejsze, zimy stosunkowo łagodnie i krótkie, jesień znacznie dłuższa i ciepła. Do największych walorów klimatycznych, mających istotne znaczenie dla rekreacji nadmorskiej, a zwłaszcza balneologii, należy wyraźne uprzywilejowanie pod względem czasu nasłonecznienia oraz zawartości aerozolu morskiego w powietrzu. Cechy te tworzą swoisty mikroklimat w strefie nadbrzeżnej. Średnie dzienne nasłonecznienie wynosi w roku 4,4 godz., osiągając najwyższe wartości w okresie maj – sierpień (średnio 7,3 godz.) z maximum w czerwcu (8,2 godz.). Dłuższe, w stosunku do krajowych, okresy nasłonecznienia trwają również w kwietniu i wrześniu (5,3 – 5,1 godz.), co jest istotne dla wypoczynku poza sezonem letnim. Liczba dni pogodnych (zachmurzenie 0-20 %) wynosi ok. 40 w roku, największa ich ilość przypada na koniec wiosny i lata. Liczba dni pochmurnych (zachmurzenie ponad 80 %) wynosi 130-140 w roku, miesiącami o największym zachmurzeniu są listopad i grudzień.

Bezpośrednio z nasłonecznieniem wiąże się temperatura powietrza. Do specyficznych cech klimatu nadmorskiego należy komfort termiczny plaży i najbliższych okolic lądowych kształtowany pod wpływem relatywnie wysokich temperatur strefy przymorskiej oraz nieco chłodniejszych mas powietrza znad morza. Średnia roczna temperatura powietrza wynosi 7,5-8,0OC i przez 10 miesięcy, z wyjątkiem stycznia i lutego, utrzymują się temperatury dodatnie. Najcieplejszymi miesiącami są lipiec (średnia temp. 17,0OC) i sierpień (średnia 16,8OC). Amplituda roczna temperatury powietrza wynosi 17,7OC. Średnia temperatura okresu wegetacyjnego (kwiecień – wrzesień) wynosi 13,3OC. Średnia temperatura sezonu wypoczynkowego (czerwiec – wrzesień) wynosi 15,7OC. Zima (temperatura poniżej 0,0OC) jest stosunkowo krótka i trwa średnio 40 dni z małą liczbą dni z pokrywą śnieżną. Długość okresu bezprzymrozkowego wynosi średnio 203 dni Na rozmieszczenie i częstotliwość przymrozków ma wpływ ukształtowanie i pokrycie terenu oraz głębokość zalegania wód gruntowych. Miejscami szczególnie zagrożonymi przymrozkami jest dolina przymorska oraz lokalne obniżenia terenu. Korzystne warunki insolacyjne w połączeniu z termicznymi stwarzają w strefie wybrzeża szczególnie sprzyjające warunki do helioterapii. Działanie promieni słonecznych nad morzem jest znacznie silniejsze niż w głębi lądu ze względu na większą przejrzystość powietrza i dużą zdolność odbijania promieni słonecznych przez piasek plażowy.

Przez cały rok występuje podwyższona wilgotność powietrza kształtowana pod wpływem morza. Średnia roczna wilgotność względna wynosi 82 %, z maximum w grudniu – 88 %, najniższa w maju i czerwcu – 77 %. Rozkład wilgotności w miesiącach o zwiększonej insolacji jest uzależniony od położenia w stosunku do zbiorników wodnych i terenów podmokłych.

Geologia

Odsłonięte brzegi klifów stanowią doskonałą okazję do analizy geologicznej terenów gminy Rewal. Dominują elementy polodowcowe z plejstocenu, w tym dwa poziomy glin zwałowych – szara (ze stadiału szczecińskiego) i brązowa z przebarwieniami (z głównego stadiału fazy pomorskiej). Pomiędzy warstwami gliny pojawiają się piaszczyste „oczka”. Na terenach na wschód od wysoczyzny rewalskiej wierzchnie warstwy geologiczne to już osady holoceńskie ze zrozumiałą dominacją osadów eolicznych, czyli powstałych na skutek działalności wiatru.
Poniżej osadów znajdują się warstwy pochodzenia mezozoicznego. Gmina Rewal położona jest na antyklinorium pomorskim, w którego skład wchodzą m. in. antyklina kamieńska i antyklina kołobrzeska, między którymi znajduje się synklina trzebiatowska. Antyklina to wypukły fałd warstw skalnych, zaś synklina to fałd wklęsły.

Rzeźba terenu

Formy ukształtowania powierzchni ziemi:

• w zachodniej części gminy występują wysoczyzny morenowe płaskie i faliste (wysokość bezwzględna wynosi tam ok. 10 – 15 m n.p.m.; zbudowana ona jest z materiałów gliniastych i piaszczystych; obszary oddalone od morza zajmują wydmy lądowe paraboliczne– o wysokości do 10 m);
• w centralnej i wschodniej części terenu znajdują się: wydmy nadmorskie rozciągające się od Pogorzelicy ku wschodniej części gminy Rewal (wydmy wałowe osiągają tu wysokość do 10 m n.p.m.), plaże oraz mierzeja Liwki (o szerokości 400 – 1200 m i wysokości 1-4 m n.p.m.), która oddziela jezioro Liwia Łuża od Morza Bałtyckiego;
• w głębi lądu położone są dna ważniejszych dolin marginalnych oraz pradolin Redy – Łaby i Pomorskiej; ich szerokość wynosi 3 km, dno ma płaski kształt i jest zatorfione, teren zaś odwadniają rowy odprowadzające wodę do jeziora Liwia Łuża;
• w zachodniej części wybrzeża występują: klif (o maksymalnej wysokości 20 m n.p.m., na klifie rozpościera się obszar wydm porośniętych lasem sosnowym) oraz plaże.