Powstanie miejscowości znanej jako Rewahl datuje się na drugą połowę XIV wieku, kiedy to postawiono zbójecką karczmę na szlaku łączącym Gdańsk, Kołobrzeg i Kamień Pomorski. Karczma zwana Riuale usytuowana była niedaleko obecnej bazy rybackiej. Dziś już nie ma po niej śladu, została rozebrana kiedy zaczęło zagrażać jej morze. Wkrótce wokół karczmy powstała niewielka rybacka osada podzielona przez potok Rigose, łączący morze z bagiennym jeziorem znajdującym się między Trzęsaczem a Śliwinem.
Wieś podzielona była na dwie części: zachodnia leżąca w obrębie ziem należących do Śliwina, podległa była kapitule kamieńskiej, zaś część wschodnia przynależała do trzęsackich posiadłości von Flemmingów.
Podzielona miejscowość połączona została 1 kwietnia 1905 r. Mieszkańcy dawnego Rewala zajmowali się głównie rybołówstwem, ziemię jako jedyny uprawiał miejscowy karczmarz.
Niezwykłe warunki naturalne spowodowały że Rewal w 1827 roku zyskał status kąpieliska, działając wówczas głównie jako miejscowość turystyczna przyjmująca przede wszystkim turystów z Berlina i okolic. Mimo coraz większego zainteresowania turystów wypoczynkiem w Rewalu, dopiero w drugiej połowie lat 90 XIX wieku, zaczęły powstawać obiekty noclegowe. Przed wybuchem I Wojny Światowej na terenie Rewala przebywało już ponad 2200 letników. W związku z gwałtownym rozwojem miejscowości zaczęły na jej terenie powstawać kolejne instytucje jak szkoła w 1894 r. i sześć lat później park zdrojowy. Po II wojnie światowej miejscowość na nowo rozkwitła jako letnisko.
Rewal jest stolicą jednego z najpiękniejszych odcinków polskiego wybrzeża. Miejscowość znana jest z wielu ciekawych obiektów takich jak taras widokowy ulokowany w jej centrum przy głównym zejściu na plażę, promenada wiodąca do kolejnej platformy widokowej oraz liczne pomniki i obiekty świadczące o tradycji rybackiej. Od 1973 roku miejscowość ta jest siedzibą władz samorządowych.
