Jednym z najstarszych a być może najstarszym budynkiem w Pobierowie jest otoczony lipowo-dębowym parkiem Ośrodek Szkoleniowo-Wypoczynkowy w Pobierowie należący od 1999 roku do Uniwersytetu Szczecińskiego. Odbywają się tutaj konferencje naukowe a latem odpoczywają pracownicy wspomnianej placówki.
Początki budynku to początki turystyki w Pobierowie. Na początku XX wieku Pobierowo było osadą typowo rolniczą, jednak ze względu na nadmorskie położenie wakacje spędzały tutaj dzieci członków rodzin tutejszych rolników. W ten sposób o miejscowości dowiedział się jeden z nauczycieli nazwiskiem Frohreich. Przyjechał samemu przekonać się o urokach Pobierowa. Miejscowość wywarła na nim takie wrażenie, że postanowił wspólnie z jednym z lokalnych rolników wybudować pierwszy w miejscowości hotel. Obiekt ruszył w 1907 roku. Właściciele nazwali go „Seeblick”, czyli „widok na morze”. W czasie II wojny światowej budynek stał się hotelem zdrojowym – „Kurhotel”.
Pierwsi polscy turyści w „Seeblicku” pojawili się dopiero po wojnie, gdy znalazł się pod zarządem Funduszu Wczasów Pracowniczych. Nowi właściciele zmienili nazwę na DW „Bałtyk”. Po likwidacji FWP na terenie gminy Rewal okazało się, że „Seeblick” był w tak kiepskim stanie, iż zaczęto wątpić, by jeszcze kiedykolwiek mógł gościć turystów. Symbol Pobierowa miał jednak troszkę szczęścia. Zniszczony obiekt pod koniec lat 90. ubiegłego stulecia trafił pod opiekę Uniwersytetu Szczecińskiego. Hotel wyremontowano i uruchomiono. Początkowo był to dom pracy twórczej a później, po przystosowaniu świetlicy do potrzeb sali konferencyjnej, na ośrodek szkoleniowy. Obecnie cieszy oczy spacerujących obok turystów, a miejscowym przypomina o historii ich ukochanej miejscowości.
Przemysław Łonyszyn
