Rezerwat przyrody „Jezioro Liwia Łuża”
Jezioro Liwia Łuża przed 1945 rokiem nosiło różne nazwy: Niflose, Klein Horster See, Eiersberger See, a w okresie II wojny światowej nazywało się Horst-Eiersberger See. Zmiany nazwy związane były ze zmianą przynależności jeziora – raz do Niechorza (niem. Horst) a raz do Skalna (niem. Eiersberg). Było to istotne ze względu na obfite tutaj połowy ryb i potencjalne zyski z tego tytułu. W czasach PRL połowy podlegały Spółdzielni Rybnej „Belona”.
Jezioro przez kilkadziesiąt lat służyło także rekreacji. Popularne były łodzie wiosłowe, kajaki i rowery wodne, z których turyści chętnie się korzystali w okresie letnim.
Obie funkcje zakończyło utworzenie na jeziorze rezerwatu przyrody w 1959 roku zarządzeniem Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego. Oficjalną przyczyną było występowanie łabędzia niemego. Nieoficjalną było uniemożliwienie prób skopiowania wyczynu dwójki odważnych mężczyzn, którzy płynąc kajakiem zabranym z niechorskiej przystani FWP zdołali dotrzeć na duńską wyspę Bornholm.
Jezioro można obejść niemal w całości. W kilku miejscach trzciny porastające brzegi są na tyle rzadkie, że można przyjrzeć się tafli jeziora lub obserwować któreś z ponad 133 gatunków żyjących tutaj ptaków. Można to zrobić także w Niechorzu, korzystając z kładki na przedłużeniu ulicy Wschodniej.
Ciekawostką dotyczącą jeziora jest fakt, iż tworzy kryptodepresję, czyli inaczej mówiąc jego dno znajduje się poniżej poziomu morza.
Przemysław Łonyszyn
