Początki miejscowości sięgać mogą XII wieku, kiedy to według dostępnych źródeł istniała tzw. „provincia Slevin.” Pierwsze udokumentowane wzmianki na temat Śliwina (niem. Schleffin) pochodzą z 1321 r. w którym książę Warcisław Pomorski nadmorską część miejscowości nadał kapitule kamieńskiej, zaś tereny położone w głąb lądu były własnością Klausa von Ninikow, do którego należała także położona w pobliżu wieś Ninikowo. Ziemie te do połowy XV wieku znajdowały się w rękach członków rodu von Ninikow, którzy jedną trzecią terenów przekazali rodzinie von Flemmingów. W 1489 r. wieś znalazła się pod wpływami kapituły kamieńskiej z którą von Flemmingowie podpisali stosowną umowę w sprawie połowu śledzi. Dopiero w 1717 r. ziemie ponownie powróciły do von Flemmingów.
Wieś w 1638 r. stała się ofiarą epidemii dżumy, która pochłonęła większość jej mieszkańców. Mimo tej tragedii, Śliwin powoli się zaludniał, a na jego terenie powstawały kolejne obiekty. Pod koniec XVIII wieku istniał już młyn, w 1822 r. podjęto decyzję o budowie szkoły, a w 1885 r. wybudowana została mleczarnia. Miejscowość coraz prężniej się rozwijała. Pod koniec XIX wieku część miejscowości znajdująca się bezpośrednio nad morzem zaczęła działać jako kąpielisko. Wtedy też na potrzeby przybywającej liczby gości zaczęły powstawać kolejne obiekty turystyczne jak oberże, poczta, czy też kolonijno-rehabilitacyjny ośrodek dla dzieci im. Księżniczki Cecylii. Dość szczególny charakter miejscowości spowodowany jej położeniem sprawił że zwyczajowo część nadmorską zaczęto nazywać Śliwinem Bałtyckim. Współcześnie Śliwin to wieś znacznie oddalona od morza, mająca typowo wiejski charakter. Usytuowany jest przy drodze powiatowej wiodącej do miasta powiatowego Gryfice.
