Pierwsze wzmianki o Pobierowie (wówczas noszącym niemiecką nazwę Poberow) pochodzą z roku 1368. Od momentu powstania było ono posiadłością rycerską rodu von Kleist. Od 1772 r. miejscowość regularnie zmieniała właścicieli by powrócić po raz ostatni do rodziny von Kleist. Ostatecznie w roku 1801 ziemie należące do Pobierowa jako własność dziedziczną otrzymał dzierżawca Daniel Rickmann, który z racji mieszczańskiego pochodzenia musiał uzyskać stosowne pozwolenie na zakup ziemi od samego króla Prus.
Szczególne warunki klimatyczne sprawiły że w Pobierowie coraz mniej było chłopów zajmujących się uprawą ziemi. Ostatnich czterech gospodarzy Rickmannowie przenieśli w okolice wsi Białobusz gdzie ziemia była żyźniejsza, a piasek morski nie zasypywał ziemi. Tak w miejscu osiedlenia chłopów powstało Małe Pobierowo, zaś tereny od zawsze wchodzące w skład miejscowości nazwano Dużym lub Starym Pobierowem. Pobierowo zaczęło funkcjonować jako miejscowość turystyczna na początku XX wieku. W 1907 r. powstał pierwszy hotel – Seeblick, który rozpoczął budowę kolejnych obiektów noclegowych. Wkrótce miejscowość stała się ulubionym miejscem wypoczynku turystów, zwłaszcza z Berlina którzy dowożeni byli specjalnym weekendowym autobusem. Po II Wojnie Światowej Pobierowo podobnie jak inne miejscowości nadmorskie zarządzane było przez Fundusz Wczasów Pracowniczych. Miejscowość początkowo należała do powiatu kamieńskiego. W 1973 roku na mocy nowego podziału administracyjnego stała sią jedną z miejscowości gminy Rewal, podległej powiatowi gryfickiemu.
Miejscowość ta jest doskonałym miejscem dla miłośników czynnego spędzania czasu wolnego. Na stałe przeniesiono tam Akademię Słońca pierwszy plażowy uniwersytet aktywnego wypoczynku, który rok rocznie organizuje przeróżne dyscypliny sportowe, gry i zabawy dla całych rodzin. Niezwykłe usytuowanie Pobierowa wśród lasów wraz z bezpośrednim dostępem do morza sprawia że jest to jedna z najatrakcyjniejszych i najchętniej odwiedzanych miejscowości wybrzeża rewalskiego. Miejscowość nie ma ścisłego centrum, wszystkie punkty gastronomiczne, handlowe i rozrywkowe usytuowane są wzdłuż ponad 4,5 kilometrowej ulicy Grunwaldzkiej. Za centrum miejscowości uważa się punkt przy Ośrodku Uniwersytetu Szczecińskiego w którym znajdowała się niegdyś fontanna, dziś funkcjonujący jako skwer z klombami kwiatów i ozdobnych krzewów.
