Decyzję o budowie w Trzęsaczu nowego kościoła wymusiło zamknięcie tego pierwszego, na klifie, w 1873 roku ze względu na bezpieczeństwo wiernych. Budowę neogotyckiej świątyni rozpoczęto 26 sierpnia 1874 roku. Zlokalizowano ją w parku tuż obok przeniesionego w 1812 roku cmentarza.
Nowy kościół wiernym z Trzęsacza udostępniono dość szybko, już w 1880 roku. Jednonawowy budynek z trójbocznym prezbiterium i dwoma przyległymi zakrystiami miał 23 metry długości i 13 szerokości.
Nie wszystkie elementy wyposażenia średniowiecznego kościoła trafiły do nowego. We wnętrzach znalazło się miejsce dla ambony z 1646 roku, czy dzwonów. W 1905 roku brytyjski marynista mieszkający w Rewalu, Charles Pattison, przekazał namalowany przez siebie obraz przedstawiający średniowieczny kościół z 1901 roku po pierwszym osunięciu. Obecnie malowidło znajduje się w kościele pojednania w niemieckim Travemünde. Nieco później w kościele pojawiły się stalle kolatorskie, czyli siedziska paradne, z herbami rodu von Köller, który patronował kościołowi w XX wieku. Obecnie można je obejrzeć w katedrze w Kamieniu Pomorskim. Na transport do Trzęsacza nie pozwala ich stan techniczny.
W marcu 1945 roku pocisk artyleryjski uszkodził wieżę kościoła. Kilka miesięcy później cegły z kościoła zostały wykorzystane przez nowych mieszkańców do odbudowy domów. Zdewastowana świątynia popadała w ruinę, aż pod koniec lat 90. ubiegłego stulecia trafiła pod zarząd Archidiecezji Szczecińsko-Kamieńskiej. W maju 2003 roku odbyła się w środku pierwsza katolicka msza święta (wcześniej kościół służył do nabożeństw protestanckich) podczas konsekracji świątyni przez ks. arcybiskupa Zygmunta Kamińskiego.
Obecnie oprócz funkcji sakralnej kościół pełni funkcje kulturalne. Co roku odbywają się tutaj dwa festiwale: muzyki gitarowej w czerwcu oraz muzyki klasycznej „Sacrum Non Profanum” w sierpniu.
Przemysław Łonyszyn
Foto Tomasz Stolz
